OSSEO 100 i masz pewność! Urządzenie do pomiaru stabilności implantu od NSK
Osseo 100 bazuje na zakupionym przez NSK patencie i jest pierwszym na świecie narzędziem, dzięki któremu można sprawdzić stopień osteointegracji gniazda implantu z kością w sposób w pełni bezinwazyjny, ponieważ badanie wykonywane jest bezdotykowo. Dzięki temu nie występuje ryzyko jego osłabienia podczas wykonywania pomiaru. Prosta procedura, pozwala z wyprzedzeniem zaplanować moment obciążenia implantu. Prawidłowe określenie stabilności i stopnia osteointegracji wszczepu ma fundamentalne znaczenie dla powodzenia leczenia. Rekonstrukcja protetyczna może być odpowiednio zaplanowana tak, aby zmniejszyć ryzyko niepowodzenia. Wsparcie procesu leczenia urządzeniem Osseo 100 jest szczególnie wskazane podczas procedur ze skróconym czasem leczenia, a także dedykowane dla pacjentów wysokiego ryzyka. Pomiaru dokonuje się w ciągu kilku sekund, a obserwacje pokazują, że procedura jest w pełni komfortowa i znacznie zwiększa poziom poczucia bezpieczeństwa pacjenta. Osseo 100 dokonuje pomiaru stabilności wszczepów dentystycznych i czaszkowo-twarzowych (ISQ – Implant Stability Quotient). Urządzenie mierzy częstotliwość rezonansu(tzw. mikroruchliwość) trzpienia pomiarowego “MulTipeg” pokazując wartość ISQ. Jednostka ISQ, w skali od 1 do 100, została wprowadzona w celu ułatwienia ewaluacji otrzymanych wyników w warunkach klinicznych, niezależnie od zastosowanego systemu implantologicznego. Im wyższa wartość, tym stabilniejszy implant. Urządzenie mierzy wartość ISQ z precyzją +/- jednej jednostki ISQ. Dodatkowo bezprzewodowa łączność z SurgicPro2 zapewnia niezakłócony przebieg procedur klinicznych.
Dobraną do danego systemu implantów końcówkę pomiarową wielokrotnego użytku - tzw MultiPeg wkręca się za pomocą dołączonego do zestawu klucza w wewnętrzny gwint implantu, z siłą około 6-8 Ncm. Dostępne są różne typy trzpieni MulTipeg odpowiadające różnym systemom i rodzajom implantów. Pełna lista dostępna jest tutaj.
Urządzenie jest tak skalibrowane, że pokazuje porównywalne wartości dla tej samej stabilności implantu bez względu na zastosowany system implantologiczny. Aby dokonać pomiaru wystarczy nacelować urządzenie Osseo na magnes na czubku MultiPeg. Z końca urządzenia wysyłane są krótkie impulsy magnetyczne, które wprowadzają trzpień pomiarowy w wibracje. Rezonuje on w zależności od sztywności połączenia pomiędzy powierzchnią kości, a powierzchnią implantu. Czujnik wewnątrz urządzenia rejestruje i porównuje wahania natężenia pola magnetycznego wibrującego magnesu, obliczając częstotliwość, na podstawie której na wyświetlaczu pojawia się wartość ISQ. Ponieważ wszczep może wykazywać różną stabilność w zależności od strony, z której przeprowadzany jest pomiar, powinien być on wykonywany z różnych kierunków: od strony mezjalnej, dystalnej, policzkowej oraz podniebiennej/językowej, a następnie uśredniony.
Osseo 100 nie tylko mierzy stabilizację pierwotną implantu, ale także pozwala na kolejne pomiary porównawcze i monitorowanie procesu osteointegracji. Uzyskanie pełnej stabilizacji wszczepu jest procesem złożonym i zależy od wielu czynników: biokompatybilności materiału, z którego wykonany jest wszczep, geometrii wszczepu, charakterystyki powierzchni aktywnej wszczepu, biologicznego stanu kości, techniki operacyjnej oraz momentu obciążenia implantu. Monitorowanie stopnia stabilizacji wszczepów jest niezbędne do zachowania ich funkcji w czasie. Jednak ze względu na wielowymiarowość procesu osteointegracji, wiarygodna ewaluacja jest trudna do przeprowadzenia, szczególnie w warunkach klinicznych. Idealna metoda powinna być łatwa w zastosowaniu, tania, bezbolesna, nieinwazyjna, obiektywna, powtarzalna, porównywalna i ilościowa. Urządzeniem, które spełnia powyższe wymogi niezbędne do poprawnej oceny stabilności wszczepu jest Osseo 100. Urządzenie firmy NSK daje pewność, której nie zagwarantują żadne metody oceny stabilizacji implantu stosowane do tej pory. Dodatkowo jest o wiele szybszy, wygodniejszy i tańszy. A co najważniejsze pomiar jest w pełni obiektywny i powtarzalny. Jest to jedyna metoda weryfikowania procesu leczniczego, która w wyraźny sposób informuje, czy osteointegracja przebiega zgodnie z planem. Zdecydowanie zwiększa to poczucie komfortu lekarza i pacjenta, dodatkowo dając poczucie bezpieczeństwa szczególnie u pacjentów z grupy ryzyka.
Stabilizacja wszczepu dentystycznego jest kluczową determinantą wystąpienia zjawiska osteointegracji. Integracja wszczepu z kością obejmuje etap stabilizacji pierwotnej, będącej efektem mechanicznego zakotwiczenia wszczepu w łożu kostnym oraz stabilizacji wtórnej, wynikającej z apozycji i remodelingu kości. Wraz z postępującym procesem wgajania wszczepu dentystycznego w kość wartość stabilizacji pierwotnej maleje na rzecz rozwijającej się stabilizacji wtórnej. Momentem krytycznym dla powodzenia leczenia implantoprotetycznego jest 3–4 tydzień po zabiegu, gdy obniżająca się stabilizacja pierwotna nie jest jeszcze zastąpiona w wystarczającym stopniu stabilizacją wtórną. W praktyce klinicznej pożądane jest uzyskanie pełnej integracji wszczepu z kością w jak najkrótszym czasie. Wartość stabilizacji można określić na dwa sposoby:
- metodami inwazyjnymi, nie mającymi zastosowania klinicznego, ponieważ ich użycie i mechanizm działania bezpowrotnie niszczy połączenie wszczep-kość oraz
- metodami nieinwazyjnymi, pozostającymi bez wpływu na to połączenie.
Pomiarów stabilizacji implantów dokonać można zarówno w trakcie zabiegu implantacji (metody te dotyczą oceny uzyskanej stabilizacji pierwotnej) jak i pooperacyjnie (wówczas szacowany jest stopień stabilizacji wtórnej). Do najbardziej rozpowszechnionych metod oceny stabilizacji wszczepów należą
– badania radiologiczne,
– metoda palpacyjna lub akustyczna,
– metoda uderzeniowa (pomiar z zastosowaniem aparatury)
– analiza częstotliwości rezonansowej drgań
Monitorowanie stopnia stabilizacji wszczepów jest niezbędne do zachowania ich funkcji w czasie. Jednak ze względu na wielowymiarowość procesu osteointegracji, wiarygodna ewaluacja jest trudna do przeprowadzenia, szczególnie w warunkach klinicznych. Idealna metoda powinna być łatwa w zastosowaniu, tania, bezbolesna, nieinwazyjna, obiektywna, powtarzalna, porównywalna i ilościowa.
Diagnostyka radiologiczna jest przydatna zarówno w fazie planowania zabiegu implantologicznego, jak i w fazie kontroli pozabiegowej. Umożliwia oszacowanie jakości podłoża kostnego, co ma bezpośredni związek ze stopniem stabilizacji późniejszego wszczepu. Badaniem mającym największe zastosowanie w diagnostyce przedzabiegowej jest tomografia komputerowa. Coraz powszechniej stosowana metoda tomografii wolumetrycznej CBCT pozwala na uzyskanie trójwymiarowego obrazu cyfrowego, dostarczając informacji na temat warunków anatomicznych, jakości oraz gęstości tkanki kostnej, wyrażonej w skali Hounsfielda. Metoda ta ma jednak ograniczone zastosowanie w diagnostyce poimplantacyjnej ze względu na wysoką dawkę promieniowania w porównaniu z konwencjonalną radiografią. Ocena radiologiczna to jedna z najczęściej stosowanych metod określenia stopnia osteointegracji. Umożliwia pośrednią ocenę stanu kości wokół wszczepu na każdym etapie leczenia. Głównym ograniczeniem jest trudność w uzyskaniu powtarzalności badania, a w konsekwencji poprawnej interpretacji wyników. Dodatkowo negatywne zmiany na poziomie mineralizacji kości można zdiagnozować na rtg dopiero przy realnym spadku przekraczającym 40%. Powszechnie dostępna dwuwymiarowa radiografia wewnątrzustna posiada także ograniczenia wiążące się z przestrzennością wizualizowanych struktur, dając możliwość oceny kości wyrostka zębodołowego jedynie w wymiarze mezjalno-dystalnym.
Określanie poziomu stabilizacji implantu metodą palpacyjną lub opukową jest bardzo nieprecyzyjne, bardzo podatne na subiektywną ocenę lekarza oraz mocno zależne od jego doświadczenia klinicznego. Metoda uderzeniowa jest nieco bardziej obiektywna i powtarzalna,
ale również nie pozbawiona wad.
Analiza momentu obrotowego siły wkręcania wszczepu umożliwia pośrednie oszacowanie wartości stabilizacji wszczepu. Jest silnie skorelowana z jakością kości oraz parametrami wszczepów. również dostarcza informacji na temat przyszłej stabilizacji wszczepu dopiero w momencie implantacji. Na jej podstawie nie jest możliwa cykliczna ocena stanu kości wokół wszczepu.
Osseo 100 firmy NSK daje pewność, której nie zagwarantuje ani rtg, ani inne metody oceny stabilizacji implantu stosowane do tej pory. Dodatkowo jest o wiele szybszy, wygodniejszy i tańszy. A co najważniejsze pomiar jest w pełni obiektywny i powtarzalny. Prawidłowe określenie stabilności i stopnia osteointegracji wszczepu ma fundamentalne znaczenie dla powodzenia leczenia. Osseo100 pomaga szybko i wiarygodnie ocenić, które implanty mogą być obciążone, a które wymagają więcej czasu na gojenie. Jest to jedyna obiektywna metoda weryfikowania procesu leczniczego, która w wyraźny sposób informuje, czy osteointegracja przebiega zgodnie z planem. Dokładny pomiar ISQ ułatwia indywidualny dobór protokołu odbudowy, który usatysfakcjonuje pacjenta bez ryzyka utraty implantu. Zdecydowanie zwiększa to poczucie komfortu lekarza i pacjenta, dodatkowo dając poczucie bezpieczeństwa szczególnie u pacjentów z grupy ryzyka.
